กล้วยน้ำว้า เป็นพืชที่ขึ้นทั่วไปในเขตร้อน ขยายพันธุ์โดยการแตกหน่อ คนไทยสมัยก่อนปลูกเป็นไม้ประจำบ้าน เพราะมีประโยชน์สาระพัด เช่น ใช้ผลสุกเป็นอาหารเลี้ยงทารกและรับประทานเป็นผลไม้ประจำวันหรือทำขนมต่างๆ และยังใช้ประโยชน์ได้อีกหลายๆ อย่างจากลำต้นและใบ
ผลดิบของกลัวยน้ำว้า มีสรรพคุณป้องกันและรักษาแผลในกระเพาะอาหาร รักษาท้องเสียเรื้อรัง อาหารไม่ย่อย โดยหั่นทั้งเปลือกเป็นแว่นตากแห้งแล้วบดเป็นผง ปั้นเป็นเม็ดหรือใช้ชงน้ำร้อนดื่ม ใช้ครั้งละประมาณเท่ากับกล้วยครึ่งลูกถึงหนึ่งผลหรือน้ำผงมาใช้โรยรักษาแผลเน่าเปื่อย แผลติดเชื้อ แผลเรื้อรัง เปลือกของผลดิบใช้สมานแผลได้
ผลสุกของกล้วยน้ำว้า ช่วยการขับถ่าย มีฤทธิ์ต้านแบคทีเรียและเชื้อรา แก้ท้องผูก บำรุงร่างกาย รักษาแผลในกระเพาะอาหาร
หัวปลี แก้โรคลำไส้ แก้โลหิตจาง ลดน้ำตาลในเลือด แก้ร้อนใน กระหายน้ำ บำรุงนม บำรุงโลหิต คั้นน้ำใช้บำรุงโลหิต แก้ถ่ายเป็นมูกเลือด ยาง สมานแผล ห้ามเลือด ใบ ต้มอาบแก้เม็ดผดผื่นคัน ปิ้งปิดแผลไฟไหม้ ราก ต้มดื่มแก้ไข้ร้อนในกระหายน้ำ แก้ไข้ ท้องเสีย แก้บิด แก้ผื่นคัน กาบต้น, ลำต้น ใช้ทำเชือก ทำแพ เลี้ยงหมู ฯลฯ